Jantienus Warners met Annemiek van Vleuten. ,,Ik heb er mooie contacten aan overgehouden." (Foto: Paul Lessing).
Jantienus Warners met Annemiek van Vleuten. ,,Ik heb er mooie contacten aan overgehouden." (Foto: Paul Lessing). (foto: Paul Lessing.

‘Commercie maakt sport kapot’

Algemeen

GIETEN – Een WK, technische ondersteuning bij een EK, zes NK’s en vele andere veldritten en sportieve evenementen. Geen enkele veldritorganisatie ter wereld heeft een dergelijke status. De Stichting Wielerpromotion Gieten kreeg het voor elkaar en de veldrit in Gieten groeide uit tot een monument. Met de inzet van 200 vrijwilligers wist de stichting ieder jaar een prachtig sportevenement te organiseren en het dorp Gieten internationaal op de kaart te zetten. Maar als commercie de intrede doet, spelen lovende kritieken, sentimenten en een geweldige staat van dienst geen rol meer. En zo komt erna bijna 50 jaar een eind aan de veldrit in Gieten.

De veldrit in Gieten ontstond na een idee van Jantienus Warners. ,,Ik was in 1970 betrokken bij de oprichting van de Vereniging Gieter Wielerronde. De Wielerronde Gieten was toen al een begrip in de wielerwereld. We wilden na vele jaren wat anders. In die tijd was Gertie Wildeboer heel goed in het veldrijden. We besloten om ook een veldrit te organiseren met als doel om het NK naar Gieten te halen. Dat lukt ons al in 1979. Er volgden later nog vijf.” 

De veldrit werd 46 keer georganiseerd. Gieten was medeoprichter van de Challenge Europeën, een internationaal veldritklassement voor amateurs en junioren midden 80-er jaren met wedstrijden in Engeland, België, Frankrijk, Duitsland, Italië, Polen, Zwitserland en Gieten. Dit klassement ging later over in de Superprestige. De acht organisaties van de Superprestige-wedstrijden sloten drie jaar geleden een contract met Flanders Classics. Dit betekende voor Gieten het begin van het einde. ,,Het contract liep af en we wachten op een beslissing van Flanders Classics om ons contract te verlengen. Zij bleven echter het besluit voor zich uitschuiven en hielden ons voortdurend aan het lijntje. Terwijl het contract van andere organisaties werd verlengd, kregen wij steeds geen groen licht. Uiteindelijk hebben we zelf een ultimatum gesteld. Toen deze was verstreken hebben we zelf de stekker eruit getrokken en waren we onze Superprestige-status kwijt.”, zegt Warners. ,,We hebben er alles aan gedaan om een alternatief programma op poten te zetten, maar konen geen tv-zender vinden die dit wilde uitzenden. Geen tv betekent geen sponsors, geen sponsors geen goede renners, geen goede renners geen publiek. Dus moesten we besluiten om geen veldrit meer te organiseren.”

De stichting had geen andere keuze, maar het besluit kwam hard aan bij de vele vrijwilligers. ,,Zij keken altijd uit naar de Superprestige Veldrit. Sommige zagen het zelfs als een vakantieweek. Dat valt nu weg. Om aan hen recht te doen, hebben we in september een ledenvergadering belegd om hen te betrekken bij het vervolg. Hier kwam uit dat we definitief stoppen met het organiseren van de veldrit en andere evenementen. We gaan wel door met de organisatie van de Run van Gieten. We willen dit evenement wat meer ‘body’ en uitstraling gaan geven. Verder blijven we de grote wielerevenementen, zoals de Jeugdtour, de Ronde van Drenthe, Ronde van Bartje en de mountainbikewedstijden Drenthe 200 en Bartje 200 ondersteunen. De stichting wordt opgeheven en we gaan verder als vereniging.”

Warners zag het einde van de Superprestige Veldrit wel aankomen. ,,Het is momenteel chaos in het veldrijden. Commercie speelt een grote rol. Organisaties kunnen het financieel niet meer rond krijgen. Dit komt mede doordat goede veldrijders steeds meer op de weg gaan rijden en hun veldrijseizoen inkorten. Dat heeft weer invloed op de publieke belangstelling en dat heeft dan weer financiële gevolgen”, legt Warners uit die wel het moment waarom de Superprestige Veldrit in Gieten ten einde komt betreurt. ,,Wat Flanders Classics deed was beneden alle pijl. Ik bekijk het wel realistisch. Boos worden heeft geen zin, maar ik ben wel erg teleurgesteld. Zo kregen we onlangs het rapport van de UCI binnen over de organisatie van de vorige editie. We kregen allemaal negens en tienen. Het beste rapport van alle SP-organisaties, maar dat heeft blijkbaar geen betekenis en maakt ook niets meer uit. We kunnen ons zelf niets verwijten. Wij hebben er alles aan gedaan. Maar in de sportwereld spelen andere machten.” 

De secretaris van de stichting is ook erg teleurgesteld in de KNWU. ,,We hebben de wielerunie altijd bijgestaan en soms vaak uit de brand geholpen. Op het bericht dat we onze Superprestige-status kwijt zijn hebben we afgelopen week slechts een vaag mailtje ontvangen. Bij de KNWU moeten ze zich ook achter de oren krabben. Want het wegvallen van onze veldrit is erg jammer voor de talentvolle Nederlandse renners. Zij kunnen zich niet meer meten met internationale leeftijdsgenoten.”

Warners wil niet in wrok omkijken ,,Ik koester de mooie herinneringen. Zoals de organisatie van het WK in 1991, We hadden toen in drie maanden tijd , het WK, de Superprestige en het NK Veldrijden in Gieten. Een megaklus die wereldwijd nimmer geëvenaard is. Onze steun tijdens het EK Veldrijden op de Col de Vam in Wijster in 2021 vijf weken na de Superprestige was ook een hoogtepunt. Dat Joop Zoetemelk zijn allerlaatste wedstrijd als beroepsrenner reed in het Zwanemeerbos in Gieten. De lezing en deelname van Annemiek van Vleuten in 2017. Wat een geweldige sportvrouw. Ik heb haar uitgenodigd na haar afschuwelijke val tijdens de Olympische Spelen in Rio. Daar heb ik een heel plezierig contact aan overgehouden. En de vele bezoeken aan buitenlandse wedstrijden in heel Europa, die ik samen met mijn gezin mocht maken. Vanuit België, het Mekka van het Veldrijden, krijgen we gelukkig wel veel positieve reacties. Zij vinden het jammer dat Gieten van de agenda is verdween. Ze kwamen graag naar Drenthe toe. Dat de mensen van ons evenement genoten, dat is waarvoor je het allemaal al die jaren hebt gedaan.”

Een heroische strijd zoals tussen Wout van Aert en Matthieu van der Poel in 2016 zal nooit meer in Gieten te zien zijn. (Foto en tekst: Henry Koops)